جواب صفحه ی 46 نگارش هشتم لطفا هر کی می‌دونه بازآفرینی رو بنویسه فقط کامل و زیبا باشه

ببین من خودم با این بیست گرفتم یه روانشناسی یه بیمار و قبول میکنه که بهش مشاوره بده اون زنه هم بیوه اس و پنج تا بچه داره که یکیشو فروخته والان مریض شده ومیخوان پسش بدن و کلی بد بختی دیگه روانشنناسه هم بجای اون لبخندش گریه اش میگیره و بعدم زنه که حالش دیگه خوب شده تشکر میکنه و میره البته باید طولانی ترش کنی تا جال بشه بعد هم به جای خانوم روانشناس اسم دبیر نگارش رو بنویس دبیر ما که اینقد ذوق کرد سریع بیست و داد🥴💙

تاجججججججج

معرکهههههه بدهههه در آن سرزمین کهن، زیر آسمانی از ابرهای خاکستری، کلاغی زندگی می‌کرد که دلش برای چیزی که نبود می‌تپید. هر روز که کبک خرامان از کنارش می‌گذشت، با آن قدم‌های ظریف و موزون و با آن وقار و شکوه، کلاغ در دلش حسرتی برمی‌خاست. چه زیبا راه می‌رود، چه با ابهت! و چه زشت و ناشیانه است راه رفتن خودش، با آن جست‌وخیزهای بی‌قاعده و ناهماهنگ. پس یک روز تصمیمش را گرفت. می‌بایست راه رفتن کبک را یاد می‌گرفت. تمرین کرد و تمرین. سعی کرد پاهایش را همانند او بلند کند، گردنش را مانند او بکشد، و با آن ناز و تنعم گام بردارد. اما پاهای کلاغ، برای این رقص ظریف ساخته نشده بود. ذهنش آنقدر درگیر تقلید شد که کمکم فراموش کرد چگونه باید خودش راه برود. فراموش کرد که چگونه با تمام بیم‌ها و امیدهایش از این شاخه به آن شاخه بپرد. فراموش کرد که راه رفتن خودش، هرچند در نگاه دیگران نازیبا، نشانه‌ی وجود یگانه‌ی او بود. وقتی از کار خویش ناامید شد و خواست به حالت اولیه بازگردد، دریافت که حافظه‌ی پاهایش تهی شده است. نه می‌توانست مانند کبک راه برود، و نه مانند کلاغ سابق. در میان راه ماندگار شده بود، سرگردان و درمانده. این داستان تلخ، تنها حکایت آن کلاغ بیچاره نیست؛ حکایت بسیاری از ماست. چه بسیارند کسانی که در مسیر تقلید کورکورانه از دیگران، 'من' خویش را گم می‌کنند. غرق در آرزوی بودن به شکل دیگری، استعدادهای ذاتی، روش منحصر به فرد و هویت اصیل خود را به فراموشی می‌سپارند. در نهایت، نه به آن آرمان‌های دست‌نیافتنی می‌رسند و نه آنچه را که داشته‌اند حفظ می‌کنند. پس عبرت بگیریم از کلاغ. زیبایی در این نیست که مانند دیگری باشیم، بلکه در این است که خود حقیقی‌مان را بیابیم و با تمام کاستی‌ها و زیبایی‌های منحصر به فردش، با همان راه رفتن خاص خودمان، مسیر زندگی را بپیماییم.